بررسی چرایی وقوع جرم در جریان اعتراضات خیابانی در ایران بر اساس نظریه های آنومی نهادی و فشار عمومی

اعتراض­های مردمی در تمامی جوامع نوین رخ می دهد البته جنس اعتراض ها در هر کشور لزوما یکی نیست و می تواند اعتراض به وضعیت موجود باشد مثل گرانی ، بیکاری و ... و یا اعتراض برای کسب منفعت یا امتیازی مثل حضور زنان در مناصب و جایگاهی خاص . در جمهوری اسلامی ایران نیز اعتراض در قالب حضور خیابانی اقدامی مشروع و قانونی است به طوریکه اصل 27 قانون اساسی تصریح دارد که " تشکیل اجتماعات و راهپیمایی بدون حمل سلاح به شرط آن که مخل مبانی اسلام نباشد آزاد است " . اما در مقاطعی در کشور همچون سال 88 ، 96 و یا 98 افرادی تحت پوشش اعتراض مرتکب جرم شده و به تخریب اموال عمومی مبادرت کردند . هدف این پژوهش بررسی این موضوع است که چرا این عده چنین اقداماتی رو مرتکب شدند که در نهایت موجب رادیکال شدن اعتراض ها گردید . محقق در این پژوهش در پاسخ به این سوال که چرا در جریان اعتراضات خیابانی عده ای مرتکب جرم می شوند ، با اتکا به نظریه های آنومی نهادی و فشار عمومی و از طریق تحلیل داده های ثانویه مطالعات پیشین در این موضوع و همچنین پژوهش کمی محقق با روش پیمایشی و ابزارspss   به این نتیجه رسید که بخش مهمی از افراد جامعه ایرانی هم به شکل عینی و هم به شکل ذهنی تجربه فشارهای اجتماعی و اقتصادی را در سطوح مختلف تجربه می کنند و این فشار در نهایت وقوع جرم و ارتکاب بزه رو در پی دارد .